Büyüdüm demekle büyümez insan....

Bizler yeri geldiğinde kendimizi büyütüp, yeri geldiğinde küçültmeyi seviyoruz, kararlarımızın doğru olacağını artık  büyüdügümüzü vurgulayarak dile getirdiğimiz, yanlislarimizda henüz yaşımızın az olduğunu dile getirerek küçültmeye çalıştığımız gibi .. Yaş adlandırdığımız insanın doğduğu andan itibaren var olduğu ana kadarki geçen zaman koleksiyonu, yaş dediğimiz her yıl değişen rakamdır .. Birisinin sadece yaşını sorarak o insan hakkında  fikir elde edemeyiz ve yaşına dayanarak karşımızdaki kişiden akıl veya olgunluk beklemegimiz asılsızdır .. Çünkü bir insanın oluşumu yalnızca yaşla belirlenmiyor, bu her insan için Bireysel ve hangi yaşta kendini kavrayıp,  biçimlesecegi soru altindadir ve bunun en güzel örneği "“akıl yaşda deyil, başdadır..”" ifadesi olabilir. Bu  insanlarin konumu, kararları, istekleri ve arzularına başlıca etkiliyor .. Öyleki yetişkin bir insan artık ne istediğini bileceği takdirde, orta yaş mensuplarından bazıları hala ne istediğini bilmiyor ve ait olduğu yer olmadığından kendini toplumda yabancı hissediyor .. Bazıları asla kendini tanımıyor, yaşa doluyor belki ama ha'la akli cogu seye ermiyor. . Hayat insanı büyütmedikce yaş insanı büyütmez, sorumluluk sahibi olmayinca, kendini tanımadıkca, ayakları üzerinde durmayı basarmadıkca, o yükü hissetmedikçe büyümüyor insan, zahiren yaşlansa da, büyümüyor içten .. Yaş bize kendinden eminlik vermiyor, biz onu kazanıyoruz, yaş bizi büyütmüyor, biz tirmaniyoruz, yaş bize olgunluk vermiyor, hayatı tanımlayıroruz .. Değişime çalışıyoruz, büyümeye, büyüdükçe  cogusu küçültüyor  sevgisini, azaltarak merhametini, tüketiyorlar bir birini .. Büyümek için başkalarını küçültüyorlar  nedense, gücsüzün yanında güçlü hissetmekle güçlü olmaya çalışıyolar sanki, acaba kimi kandırıyoruz?! .. Büyüdüm demekle büyümez insan, yaşa bağlı kalmaksızın asıl büyüklük kendimizle birlikte büyüttüğümüz vicdanımız, ahlakımız, bilincimiz ve zekamız, bilgimiz ve  seven kalbimiz ve merhametimizle ölçülüyor ..