İlk kez nasıl, ne zaman güldüğümü sadece bir tek ben degil, kimse hatırliyamıyor .. Ama ilk ağladığım günün net tarihini bile biliyorum, sadece ben değil, herkes öyle . Hayatın "kanunu" diyelim. Oysa, bu kanunu ihlal eden ve doğarken ağlamayan bebekler de var.Düşünüyorumda, onların hayatı acaba farklı mi oluyor? neyse, bu mevzu başka mevzu .. Ne içinse insalar kendileri büyüdükçe ağlamayı unutur, yabancilasiyor bu duguya ..ve \ "ağlayamiyorum \" ifadesi. Muhtemelen çok kişiye yabancı değildir. Ya da tam tersi .. Hayatın herkese verdiği pay diyelim buna .. Bazense gülüşler çalınıyor ... Bir tebessüme bile hasret .. Yapmacik olmayan, ılık tebessüme .. hayat çalıyor yüzünden gülüşünü, ya da gözlerinden. İşte en kötüsü de gözlerden çalınan kahkaha değil mi !? Yüzde yalancı gülüşe ne var ki .. Geleceğe kacmiyorum hiç .. Artık orda ne olacak, nasil olacak bana ilginç gelmiyor .. En kötü durum korkuyorum. . . belki de geçmislerde onun icin "geçen günlerimi geri versinler, gelen günlerimi kurban verirdim" denildi .. Geçmişten ödünç aldığım gülüşü teşhir etmektense, geçmiş günlerimi tekrar yaşamak ne güzel olurdu .. İnsan gerçekten, gerçekten, ve bir daha gerçekten elindekilerin - ne olur olsun, yıllar , yaşam, insan - sadece onları kaybettikten, ya da bir gün kaybedeceğini bildikten sonra bir kiymet verir .. ne kadarki geçmişinizi borç için aramazsaniz bu gününüze gelecek için zemin oluşturun, inanın ki, size dahada gerekli olacak. . .
Not. simdi demek istediklerimin az miktarıni bile gerceklesdiremedigimi biliyorum .. bazen cümleler, kelimeler bile , insanın hissettikleri karşısında aciz kalıyor.
Not. simdi demek istediklerimin az miktarıni bile gerceklesdiremedigimi biliyorum .. bazen cümleler, kelimeler bile , insanın hissettikleri karşısında aciz kalıyor.
